Witamina D

Niedostateczne stężenie wiąże się zaburzeniami metabolizmu glukozy. Niedobór może pogarszać wrażliwość insulinową, czyli wrażliwość tkanek na działanie insuliny. 

Sugeruje się, że niskie stężenie tej witaminy jest związane z otyłością, zespołem metabolicznym, cukrzycą typu 2 oraz cukrzycą ciążową. Co ciekawe niedobór witaminy D wymienia się jako czynnik rozwoju insulinooporności niezależny od otyłości.

Omega-3

Kwasy tłuszczowe z tej rodziny mogą obniżać wysokie stężenie insuliny na czczo oraz wskaźnika HOMA-IR co oczywiście przekłada się na zmniejszenie insulinooporności. 

Omega-3 świetnie też sprawdzają się u osób z nieprawidłowym lipidogramem, a ich suplementacja może przełożyć się na obniżenie stężenia cholesterolu czy triglicerydów. Warto tutaj wspomnieć, że jeśli masz insulinooporność to jesteś bardziej predysponowana do wystąpienia zaburzeń gospodarki lipidowej.

Berberyna

Działa hipoglikemicznie i poprawia wrażliwość insulinową. Dodatkowo opóźnia wchłanianie węglowodanów i hamuje hiperglikemię poposiłkową. Sprawdza się także przy problemach z cholesterolem.

W badaniach berberyna w dawce 1500 mg przynosiła podobne korzyści co metformina, czyli lek pierwszego rzutu stosowany u osób z insulinoopornością. 

Niewątpliwym plusem berberyny jest to, że w porównaniu z metforminą daje mało skutków ubocznych, które przy metforminie się zdarzają. Pacjenci szczególnie w początkowym okresie leczenia zgłaszają gorsze samopoczucie, głównie ze względu na dokuczliwe objawy ze strony przewodu pokarmowego: nudności, wzdęcia, bóle brzucha, biegunka.

Inozytol

Stosowanie inozytolu u pacjentek z zespołem policystycznych jajników oraz insulinoopornością, niezależnie od ich BMI, powodowało zmniejszenie hiperinsulinemii, a co za tym idzie np. zmniejszenie produkcji androgenów (męskich hormonów płciowych).

W odróżnieniu od berberyny inozytol można przyjmować z metforminą. Zwróć uwagę na jego odpowiednią formę. Najlepiej, aby w preparacie inozytol występował w dwóch formach mio-inozytolu oraz D-chiro-inozytolu.

Magnez

Na koniec zostawiłam magnez, którego na pewno w pierwszej chwili nie kojarzysz z insulinoopornością. Istnieje jednak odwrotna zależność między spożyciem magnezu, a insulinoopornością i stanem przedcukrzycowym.

Magnez jest niezbędnym składnikiem mineralnym do prawidłowego działania gospodarki węglowodanowej. Niedobór magnezu może więc przyczyniać się do zaburzeń tej gospodarki. 

Doustna suplementacja magnezem może obniżyć stężenie glukozy i insuliny na czczo, co oczywiście przekłada się na obniżenie wskaźnika HOMA-IR. W przypadku osób z insulinoopornością największą korzyść z suplementacji magnezem odnotują osoby z niedoborem tego składniki mineralnego. 

Źródła:

  1. Kieboom B.C.T. i wsp. Serum magnesium and the risk of prediabetes: a population-based cohort study. Diabetologia 2017. 60 (5): 843-853.
  2. Wang J. I wsp. Dietary Magnesium Intake Improves Insulin Resistance among Non-Diabetic Individuals with Metabolic Syndrome Participating in a Dietary Trial. Nutrients 2013. 5 (10): 3910-3919.
  3. Wang H. i wsp. Metformin and berberine, two versatile drugs in treatment of common metabolic diseases. 
  4. Bout Stella A. i wsp.Update on the Impact of Omega 3 Fatty Acids on Inflammation, Insulin Resistance and Sarcopenia: A Review. International Journal of Molecular Sciences 2019. 19 (1): 218. 
  5. Contreras-Bolivar V. i wsp. Mechanisms Involved in the Relationship between Vitamin D and Insulin Resistance: Impact on Clinical Practice. Nutrients 2021. 13 (10): 3491.
  6. Croze M.L. i wsp. Potential role and therapeutic interests of myo-inositol in metabolic diseases. Biochimie 2013. 95 (10): 1811-1827.